عضو هیات عامل و
معاون مهندسی و توسعه امور زیربنایی سازمان بنادر ودریانوردی در نشست خبری
مدیرعامل سازمان بنادر ودریانوردی از راه اندازی ماژول تصمیم‌یار
تردد و بارگیری شناورو کشتی خبر داد.
محمد رضا اله یار با
اشاره به هزینه حدود 700 میلیون تومانی این طرح که در حدود 15 درصد هزینه خرید نمونه مشابه خارجی آن می باشد از اهمیت و ضرورت آن در راستای
هوشمندسازی بنادر و امکان افزایش بازرگانی و صادرات غیرنفتی اجرایی خبر داد.
وی در توضیح ضرورت توسعه
ماژول تصمیم‌یار تردد و بارگیری شناورو کشتی تصریح کرد: بنادر به عنوان دروازه‌های
دریایی، نقش کلیدی در مبادلات تجاری و شکوفایی اقتصادی کشورهای متصل به آب‌های
آزاد دارند. از این رو تعیین راهکاری کارآمد به منظور افزایش ظرفیت حمل کالا توسط
کشتی و نفت‌کش‌ها، همراه با حفظ ایمنی دریانوردی آنها همواره مورد توجه مدیران و
مسئولان حوزه دریایی بوده است. بر این اساس با حمایت سازمان بنادر و دریانوردی برای
اولین بار در کشور، نرم‌افزار تصمیم‌یار بارگیری و تردد کشتی بر مبنای تکنیک‌های
جدید محاسباتی طراحی گردید که گامی بلند در جهت دریانوردی ایمن و استفاده حداکثری
از ظرفیت بنادر کشور را طی نموده است. بندر بوشهر با توجه به زیرساختهای موجود
برای اجرای این طرح به عنوان اولین بندر انتخاب شده است.
معاون مهندسی و توسعه
امور زیربنایی سازمان بنادر ودریانوردی در در توضیح مزایای این طرح افزود: در ایران
روش‌های متداول سنتی برای ناوبری و پهلوگیری کشتیها تنها بر پایه پیش‌بینی اثرات
تراز جزر و مدی و تجربه انسانی، بدون توجه به سایر شرایط محیطی استوار بوده است. از
این رو، به علت محاسبه‌ی غیر دقیق عمق UKC (فاصله
کف کشتی تا بستر) نیاز به استفاده از ضرایب ایمنی بزرگی در عملیات دریانوردی بوده
که عدم استفاده از ظرفیت کامل بندر وکانال دسترسی آن را موجب میگردید. اما در سامانه
حاضر، تکنیک جدید پایش و محاسبه‌ی عمق UKC دو ویژگی اساسی دارد که آن را از روش‌های سنتی متمایز میسازد.
اولین تمایز جدی، استفاده از داده‌های دائماً به‌روز هیدروگرافی، جوی و دریایی
منطقه‌ی تحت پوشش است. دومین تمایز، برآورد فاصله زیر کشتیِ در حال حرکت از بستر،
به صورت متغیر با زمان و مکان است که امکان استفاده بهینه از عمق فعلی کانال
دسترسی برای تردد ایمن کشتیها حتی با تناژ باز زیاد و لذا آبخور بالا را فراهم میسازد.
شایان ذکر است، اجرای
این طرح و ارائه نقشه‌ها به عنوان مناطق نامناسب و مجاز برای تردد، متناسب با شرایط
محیطی و پایه‌ریزی دانش بنیادی در محاسبه‌ی دقیق فاصله کشتی تا بستر می‌تواند از خسارات
جبران ناپذیری همچون به گل نشستن شناورها و وارد آمدن خسارت به بندر و ایجاد اختلال
در عملکرد بهینه بندر جلوگیری نماید.